پروتستانتیزم، پیوریتانیسم و مسیحیت صهیونیستی

پروتستانتیزم (نهضت اصلاح دینی قرن ۱۶ اروپا) با هدایت مردانی چون «مارتین لوتر» و «کالوین» موجب ویرانی نظام اروپایی تحت اقتدار کلسیای کاتولیک شد و با تقدیس نظام فکری سکولار، پیشاهنگ حرکتی شد که حیات دنیوی را به اساسی‌ترین هدف انسان مبدل ساخت چنان‌که در پی آن، دین از مسؤولیت ایجاد و تأسیس نظام مخصوص خود منفک و تابعی از نظام سکولار گردید. چندی بعد پروتستانتیزم در هیأت انقلاب پیوریتان‌ها – در اولین سال‌های کشف قاره آمریکا – از انگلستان جدا و در آن سرزمین جدید مبدل به ادب و فرهنگ مهاجرانی شد که انگلستان را در هوای «سرزمین موعود» و دسترسی به ثروت و آمال دور و دراز خود ترک کرده بودند. تأثیرپذیری بنیانگذاران «پروتستانتیزم» از معتقدات و لاهوت عهد قدیم بنی‌اسراییل و بسط آن آموزه‌ها در پیوریتانیسم، با خود نطفه جریانی را داشت که طی چهارصد سال، همپا با نضج سیاسی و اجتماعی آمریکا پرورش یافت تا آنکه در هیأت جریانی سیاسی و مذهبی با عنوان «مسیحیت صهیونیستی» نمودار شد. «مسیحیت صهیونیستی» متأثر از عهد قدیم و اخبار آخرالزمانی سایر منابع مرتبط با عهدین، زمینه‌سازی ظهور دوم حضرت مسیح (ع) و حمایت از «صهیونیسم» را در وظیفه خویش وارد ساخت تا از همه توانایی‌ها و از جمله قدرت نظامی و اقتصادی آمریکای قرن ۲۱ جهت سرکوب مخالفان، سلطه بر سرزمین‌های اسلامی و تسلط بر بیت‌المقدس به عنوان تخت‌گاه حضرت عیسی (ع) استفاده نماید. اثر «پروتستانتیزم، پیوریتانیسم و مسیحیت صهیونیستی» نوشته نصیر صاحب‌خلق بسیار محققانه و همراه با مطالعه ژرف درباره جریان یاد شده گفت‌وگو می‌کند و در اصل، گزارشی تاریخی و مستند از ناگفته‌های تاریخی قرون میانه و جدید اروپا و تاریخ ناگفته‌ای است که در فرآیند تلاش‌های یهود افکار عمومی از بازشناسی و توجه بدان بازمانده است.