پدران مهربان ما

«پدران مهربان ما» اثر اسماعیل شفیعی سروستانی، تحلیل روایی، ادبی و فرهنگی شأن پدری اهل بیت(ع) است. این اثر که به قول نویسنده «بابی به دفتر رحمت حضرت محمّد(ص) و فرزندانشان می‌گشاید»، پنجره‌ای است که ما را به تماشای پدرانی می‌نشاند که هر چه داریم از آنها است. پدرانی که فراموششان کرده‌ایم و منزوی‌شان ساخته‌ایم. در حالی که این پدران، دعایمان می‌کنند، روزی‌رسانمان هستند و زندگی و مرگمان را رقم می‌زنند. این کتاب، نشانمان می‌دهد که چقدر غافل و قدرنشناسیم و برای جبرانش چه باید بکنیم. در میانه‌ی این کتاب، به مقام بلند امام حسین (ع) با عنوان «رحمت واسعه‌ی خداوند» اشاره شده‌است که علاقه‌ی ما را به آن حضرت دو چندان خواهدساخت. در برگی از این کتاب می‌خوانیم: «العاقل یکفیه الاشاره: برای عاقل همین یک اشارت بس است.» که درگاه حسین (ع) درگه نومیدی نیست. هر که خواهی باش، وقتی خاک کوی حسین (ع) بر پیشانیت نشست، کیمیاگری می‌کند و این صفت را خداوند، در عالی‌ترین وجه در کوی حسین(ع) و خاک درگاه او نهاده‌است: «و لو کره المشرکون» این عبارت بلند را از قول سید احمد نجفی قوچانی نقل می‌کنم که فرمود: هیچ توقّفی در شمول رحمت از مجرای حضرت سیدالشّهداء(ع) برای هیچ‌کس نیست