لرزان و لغزان چون ژله (درآمدی بر سبک زندگی ما)

«لرزان و لغزان چون ژله (درآمدی بر سبک زندگی‌ ما)» اثر اسماعیل شفیعی سروستانی (-۱۳۳۱) زندگی کج‌دار و مریز انسان‌ها در عصر غیبت و سبک زندگی بشر در این دوره از تاریخ را بررسی و نکاتی برای زندگی سالم در عصر غیبت تا رسیدن به واقعه شریف ظهور بیان می‌کند. نام کتاب برگرفته از یکی از مقالات این مجموعه است که در خود مفهوم بی‌بنیادی، نااستواری، تغییر و لغزندگی را پوشیده داشته‌است. مدخلی برای گفت‌وگو از موقعیّت و وضعیت انسان امروز. همو که در وضعیتی تعلیقی، جایی میان آسمان و زمین سیر می‌کند، بی‌آنکه آرامش، استواری در نظر، عمل و قوام دریافت‌ها را به تجربه نشسته باشد؛ در حالی که بیش از همۀ اعصار و قرون، سرمایه‌های آشکار و نهان خدادادی را در کار وارد ساخته و عرصۀ زمین را از مصنوعات مدرن انباشته ساخته‌است. پراکندگی ذهن و زبان، آشفتگی احوال، مه‌آلود بودن افق پیش رو، ازدحام و تزاحم و بالأخره جدال بی‌پایان میان انسان و همۀ آنچه که پیرامون او را فرا گرفته، تصویری روشن از عصر حاضر و انسان معاصر ارائه می‌کند. در چنین هنگامه‌ای، از دور و نزدیک سخنان پر گلایه دربارۀ «سبک زندگی» و ضرورت «اصلاح سبک رایج و مرسوم» به گوش می‌رسد، بی‌آنکه سخنی و اشاره دربارۀ منشأ این همه تغییر و تلوّن، آشفتگی، پراکندگی و سرگشتگی انسان معاصر در میان عوالم به میان آمده باشد. نگارنده در این اثر، همۀ سعی خویش را مصروف «تشریح این موقعیّت» می‌سازد و با اشارتی بنیادها را نشانه می‌رود تا به درستی معلوم سازد «انسان معاصر» در چه موقعیّتی به‌سرمی‌برد و برای گذار از این شرایط تعلیقی می‌بایست یادآور چه مبادی و مبانی فراموش شده‌ای شود.