کتاب شعور و شهود عاشوراییان، مجموعهای در معرفت حضرت اباعبدالله(ع) و یارانش کتابی جذاب است که مؤسسه فرهنگی موعود عصر(عج) منتشر کرده‌است.
درباره کتاب شعور و شهود عاشوراییان، مجموعهای در معرفت حضرت اباعبدالله(ع) و یارانش
کتاب شعور و شهود عاشوراییان، مجموعهای در معرفت حضرت اباعبدالله (ع) و یارانش گنجینه‌ای است از مطالب خواندنی درباره قیام حضرت حسین بن علی (ع) و شوری که در عالم ایجاد کرد.
تنظیم و ارائه مجموعه خطبه‌ها و سخنان امام حسین (ع)، حضرت سجاد (ع) و سایر عاشوراییان در تمامی مقاطع سفر از مدینه تا شام، بخش منحصربه‌فردی است که در این اثر قابل‌مشاهده است. علاوه بر این معرفی سایر شهسواران اردوگاه امام و شهیدان دشت نینوا در این کتاب، این اثر را به فرهنگ‌نامه‌ای خواندنی تبدیل کرده است.
در این کتاب خواننده با مجموعه مقالاتی از زبان نویسندگانی چون استاد اسماعیل شفیعی سروستانی، سید محمدمهدی میر‌باقری، مجتبی الساده، آنتوان بارا، میر صادق سیدنژاد و برخی از سخنان حضرت آیت‌الله‌العظمی وحید خراسانی و… در ۵ فصل منتشر شده است. نام فصل‌ها به ترتیب زیر است.
فصل اول: حسین (ع) کیست؟
فصل دوم: عاشورا و عاشوراییان
فصل سوم: راویان حرم ستر و عفافِ ملکوت
فصل چهارم: با حسین (ع) بودن، به مهدی (ع) رسیدن
فصل پنجم: بر مدار عشق «زندگی یاران عاشورایی اباعبدالله الحسین (ع)»
خواندن کتاب شعور و شهود عاشوراییان، مجموعهای در معرفت حضرت اباعبدالله(ع) و یارانش را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به درک زندگی امام حسین (ع) پیشنهاد می‌کنیم.
بخشی از کتاب شعور و شهود عاشوراییان، مجموعهای در معرفت حضرت اباعبدالله(ع) و یارانش
«در سوم شعبان سال سوم هجری قمری (به روایت محدّثان و عالمان شیعه) در شهر «مدینه» از پدری به نام امیرالمؤمنین، علی بن ابی طالب بن عبدالمطلّب بن هاشم بن عبدمناف بن قصی، القرشی، الهاشمی، المطلّبی، الطالبی (ع) و مادری به نام فاطمۀ زهرا (س)، دخت پیامبر خدا، محمّد (ص) و خدیجه (س) دختر خُوَیلِد بن أسَد بن عَبْدالعزّی بن قُصَی، فرزندی زاده شد که نامش را حسین گذاشتند.
ابن منظور نویسندۀ سنّی مذهب، دربارۀ نام‌گذاری او می‌گوید:
دربارۀ امام علی (ع) آمده، هنگامی که حسن زاده شد، او را حمزه نامید و هنگامی که حسین زاده شد، او را به نام عمّش، جعفر نامید. علی (ع) می‌گوید:
«پیامبر خدا (ص) مرا بخواند و گفت: «مرا فرمان داده‌اند که نامِ این دو فرزندم را دیگر کنم.»
گفتم: «خدای و فرستاده‌اش داناترند.»
پس پیامبر ایشان را «حسن» و «حسین» نام کرد.»
حسن و حسین، دو نام از نام‌های اهل بهشت است که در جاهلیت وجود نداشتند.
پیامبر (ص) بر این نام‌گذاری تأکید می‌کند و در حدیثی که سلمان روایت کرده، سبب گزینش این نام‌ها را بیان می‌دارد:
پیامبر خدا (ص) فرمودند:
«هارون فرزندانش را شَبَر و شُبَیر نامید و من فرزندانم، حسن و حسین را به همان معنا که او فرزندانش را نامید، نامیدم؛ شَبَر و شُبَیر.»
مورّخان و محدّثان بر این عقیده‌اند که آن حضرت را به کنیه‌ای جز ابوعبدالله یاد نکرده‌اند.
لقب آن بزرگوار را سبط رسول الله (ص) گفته‌اند و نیز سید شباب اهل الجنّة. از دیگر القاب ایشان، رَیحانَة رسول الله (ص) است. ابن عساکر این لقب حضرت را این‌گونه یاد کرده: این هم برگرفته از حدیث پیامبر خدا (ص) است که دربارۀ او و برادرش حسن (ع) فرمودند: «هُما رَیحانَتای مِنَ الدُّنیا».»
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.