کتاب زنان عاشورایی؛ نقش زنان در نهضت امام حسین علیه السلام از عاشورا تا سقوط امویان نوشتهٔ زهره یزدان‌پناه است. این کتاب را انتشارات هلال منتشر کرده است.
درباره کتاب زنان عاشورایی
کتاب زنان عاشورایی بیانی تاریخی – روایی از واقعهٔ عاشورا با رویکردی خاص است.
در مقاتل و کتاب‌های مختلف درباره‌ٔ سید شهیدان، امام حسین (ع) و یاران ایشان و نحوه‌ٔ شهادتشان خوانده‌‌‌اید ولی در پشت میدان کربلا و در جایی که با نام «خیمه‌ها» از آن یاد می‌کنیم، زنانی بودند که شاید بدون آن‌ها نخل کربلا، به ثمر نمی‌رسید.
این کتاب زنان حاضر در کربلا را معرفی و نقش آن‌ها را بیان می‌کند. ۳ فصل این کتاب «حضور زنان در حماسه عاشورا»، «نقش زنان در نهضت عاشورا و چگونگی ادامه رسالت» و «تأثیر نهضت امام حسین (ع) بر زنان غیر حاضر در کربلا و ادامه رسالت» نام دارد.
نهضت عاشورا، به‌عنوان یک نهضت مذهبی و یک حرکت سیاسی از پایدارترین قیام‌ها در فرهنگ سیاسی شیعه جایی دارد که تأثیرات آن نه‌تنها در تحولات و انقلابات دوران امویان و سقوط حکومت بنی‌امیه، بلکه به‌عنوان عامل مؤثر در انگیزه مبارزاتی شیعیان با حکام جور و ستم، در طول تاریخ بوده است و تاکنون نیز به‌عنوان یک فرهنگ مبارزه در خون سربازان اسلام جاری و ساری است. این کتاب سعی دارد این نهضت عظیم را از زاویه‌ای دیگر نگاه کند و اطلاعات کاملی در اختیار علاقه‌مندان به شناخت عاشورا قرار دهد.
خواندن کتاب زنان عاشورایی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به درک بیشتر واقعهٔ عاشورا پیشنهاد می‌کنیم.
بخشی از کتاب زنان عاشورایی
«شدّت علاقه زینب (س) به برادرش به‌حدی بود که هنگام ازدواج با عبدالله شرط کرد که هرگاه امام حسین (ع) خواست به سفری برود، زینب (س) بتواند به همراه او مسافرت کند و عبدالله از او جلوگیری نکند. مسلم است که زینب (س) با رضایت عبدالله راهی این سفر پر خطر و تاریخی شد.
این بانوی گرامی در میان فصحا و بلغا شهرت داشت. به گفته سیدبن‌طاووس آنگاه که حسین (ع) به‌شهادت رسید، زینب (س) فریاد زد: «ای محمّد! فرشتگان آسمان بر تو درود فرستند، این حسین است که آغشته به خون و اعضایش قطع شده است و این دخترانت هستند که اسیر شده‌اند به خدا و محمّدمصطفی و علی‌مرتضی و فاطمه‌زهرا و حمزه سیدالشهداء شکایت می‌برم. ای محمّد! این حسین است…». وی در مقامی بود که توانایی حفظ اسرار امامت را داشت و حسین (ع) هنگام شهادت و به‌سبب بیماری امام زین‌العابدین (ع) مطالبی به زینب (س) فرمود و آن بانو دارای منزلت نیابت امامت گردید.
سخنان زینب (س) پس از شهادت سالار شهیدان و خطبه‌های آن حضرت در بازار کوفه و در بارگاه ابن زیاد و دربار یزید در شام، چنان قوی و تکان‌دهنده بود که همگان را به‌حیرت واداشت و مسلمانان را از خواب غفلت بیدار کرد. وی رسالت خویش را که زنده کردن دین جدش بود به‌نیکی انجام داد. سخنان وی را مورخان و اصحاب مقاتل و دیگران نقل کرده‌اند.
بنت‌الشاطی می‌نویسد: والی مدینه به یزید نوشت: وجود زینب (س) در میان اهل مدینه باعث تهییج احساسات مردم است و یزید به او فرمان داد که بازماندگان خاندان نبوت را در شهرها پراکنده سازد. زینب (س) از مدینه جدش خارج شد و بعد از آن دیگر مدینه را ندید و عازم مصر گردید. هنگامی که به سرزمین نیل قدم نهاد، هلال ماه شعبان (سال ۶۱) نمایان شده بود. بانو زینب (س) در شب یکشنبه که چهارده روز از ماه رجب سال ۶۲ ق می‌گذشت، دار فانی را وداع گفت ابن‌اثیر در مورد زینب (س) نویسد: «زینب زنی عاقل، خردمند و بامنطق قوی بود.»
عمررضا کحاله می‌گوید: «سیده جلیل القدر و صاحب عقل برتر و رأی و فصاحت و بلاغت بود.»
سیدمحسن‌امین می‌گوید: «زینب (س) از برترین بانوان بود فضل و برتری او مشهورتر از آن است که در باره‌اش صحبت شود و آشکارتر از آن است که پوشیده ماند. جلالت شأن و مقامش، بلندی مقام و منزلتش، قوه استدلال و برتری عقلش و ثبات و پایداریش را از خطبه‌هایش در کوفه می‌توان درک کرد. فصاحت زبانش و بلاغت کلامش در خطبه‌های کوفه و شام و … چنان است که گویا از زبان پدرش امیرالمؤمنین (ع) سخن می‌گفت.»»
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.