کتاب اتوپیا، دستوپیا و دولت کریمه مهدوی نوشته اسماعیل شفیعی سروستانی است. این کتاب یکی از کتاب‌های انتشارات هلال است که به آرمان‌شهر مذهبی از نگاه مسلمانان می‌پردازد.
درباره کتاب اتوپیا، دستوپیا و دولت کریمه مهدوی
در طول تاریخ حضور بشر بر جغرافیای زمین، حوزه‌های فرهنگی و تمدنی بسیاری، وابسته به دریافت‌های دینی، اسطوره‌ای و فلسفی از هستی شکل گرفته و شهرهایی بی‌شمار برکشیده شده‌اند. با مجموعه‌ای از مناسبات و معاملات مادی که به نحوه بودن و زیستن انسان‌های عم عصر معنی بخشیده و به آنها جهت داده‌اند.
پرسش از حوزه‌های فرهنگی و تمدنی سابق و لاحق و سنجش میزان تطابق هر حوزه با خاستگاه فطری و باطنی انسان‌ها و دریافت‌های وحیانی انبیای الهی، باب خاصی را در حوزه مطالعات فرهنگی می‌گشاید.
اثر حاضر، سعی در پرده‌برداری از این پنهان شده در آرزو‌ها و امیدها، نمایش موقعیت ساکنان ویران شهرها و بیان میزان انطباق دولت طیبه مهدوی با خاستگاه باطنی و مغفول فرزندان انسان را دارد.
خواندن کتاب اتوپیا، دستوپیا و دولت کریمه مهدوی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به شناخت جهان آینده پیشنهاد می‌کنیم.
بخشی از کتاب اتوپیا، دستوپیا و دولت کریمه مهدوی
اوّل اینکه اختلاف و عدم تساوی میان اقوام از بین برود؛ دوم اینکه در زندگی هر یک از اقوام، مساوات به مرتبه کمال برسد و بالأخره آرزوی سوم این است که «کمال بشر» و «بشر کامل» محقّق شود. سخن کندرسه بسیار دلنشین است؛ امّا دلنشین بودنش از آن است که آرزوست و آرزو باید زیبا و دلنشین باشد. قریب به دو قرن از زمانی که کندرسه آرزوی خود و قوم غربی را بیان کرده است، می‌گذرد و این حرف دیگر اثری که در قرن هجدهم و نوزدهم میلادی داشت، ندارد و «والیوم» و داروهای مسکّن و مخدّر دیگری جای آن را گرفته است.
تأسیس اتوپیا در زمین، در لابه لای آثار اتوپیانویسان ماند و با آرزوهای محقّق نشده بشر عصر مدرن به گور سپرده شد و آدمی، در جایی میان آسمان و زمین معلّق ماند. تمدّنی بی‌خدا برکشیده شد، بر بستر حوزه فرهنگی و فکری مخصوص خودش، متّکی بر اومانیسم، سکولاریسم و اباحیّت؛ نظامی آکنده از آلودگی‌های کاپیتالیستی و بحران‌های سخت آخرالزّمانی.
«تمدّن غربی» در صورت ماکیاولی آن، تمدّن دروغ و روی و ریاست و این صفت نیز مکمّل قدرت سیاسی و نظامی و اقتصادی آن است که البتّه اختصاص به این سیاست یا آن ایدئولوژی ندارد؛ زیرا ایدئولوژی‌ها و سیاست‌ها مظهر و تابع تمدّن است.
اتوپیای غرب مدرن و برکشیده شدنش در آن صبحگاهِ بریدن از آسمان و چشم دوختن بر زمین، به امید تأسیس بهشتی در زمین را، شیطان در گوش یهود زمزمه کرده بود. با آرزوی حیاتی بی‌مرگ و زندگی‌ای دراز تا همیشه!
پس از توماس مور، اتوپیانویسان فراوانی در چشم ساکنان غرب، لامکان‌هایی در دوردست را ترسیم و انگشت اشاره به سوی آن دراز کردند.
«آتلانتیس» فرانسیس بیکن، «شهر آفتاب» توماسو کامپانلا، «اوشیانا» جیمز هرینگتون، «شهر زرّین» فرانسوا ماری ملقّب به ولتر و…. از این زمره‌اند.
حتّی اشخاصی، چون مارکس و یارانش، اتوپیای کمونیستی به ظاهر بی‌طبقه را بر گرده کارگران انقلابی، علیه نظام سرمایه‌داری بر کشیدند و صفحات سیاهی را بر دفتر اتوپیانویسی افزودند.
چه بسا برای کسانی که از قرن شانزدهم میلادی، سینه سپر کرده و بر فروپاشی حوزه فرهنگی سنّتی و نفی پایه‌های نظری و فکری آن (مرگ اندیشی، کمال‌طلبی، عشق و تفکّر) اصرار ورزیدند، معلوم نبود که منزل آخر کجاست.
سر برآوردن نازیسم هیتلری در «آلمان»، انقلاب بلشویکی و سوسیالیسم «شوروی» و لیبرال سرمایه‌داری «آمریکا»، سه جریان انحرافی و عارض شده بر اتوپیای عصر مدرن نبودند؛ بلکه فرزندان بلافصل و مابه ازای خارجی و ظهور عینی اندیشه شکل‌گرفته در خانه جان بنیان‌گذاران پیدا و ناپیدای آنها بودند.
این سخن ناظر بر این است که کمال بشر در ترقّی زندگی مادّی و پیشرفت تکنیک و تکنولوژی قابل شناسایی نیست؛ اگر چه تلاش‌های صورت گرفته برای راحت‌تر شدن زندگی در عصر مدرن را بی‌اهمّیت قلمداد نمی‌کنیم، امّا نه گم‌شده جان بشر آسایش است و نه منزل آخر سیر و سفر بشر در عرصه هستی، دست‌یابی به رفاه و راحتی است که بخواهد برای دست‌یابی بدان، از عالی‌ترین گوهر وجودی‌اش بگذرد و کمال حقیقی را ما به ازای آن واگذارد و چونان بردگان، بی‌عشق و تفکّر، عبد و برده اربابان قدرت شود.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.