تربیت پهلوانی

توضیحات

بررسی و بیان مبانی مرام و منش پهلوانی ایرانی، اسلامی

*****

پهلوانان در هر دوره، پس از پشت سر نهادن مراحل سخت تربیتی و اثبات پهلوانی خود در میدان رقابت با پهلوانان به مقام جهان پهلوانی می رسیدند و تنها آن که از نظر اخلاق سرآمد و از توانایی بیشتری برخوردار بود، به مقام قهرمانی می رسید. در واقع، پهلوانی در خود معنی اخلاقی ویژه ای داشت.
شاید هیچ یک از ثمرات مستتر در میان مراحل تربیتی مهمتر از حصول به معرفت نباشد. چنان که از قدیمی ترین روزگار در ایران، معرفت از اصول و شرایط مقام پهلوانی بوده و تنها زورمندی و تنومندی برای کسب عنوان پهلوانی کفایت نمی کرده است، چرا که پهلوان یعنی: «انسان نیرومند اهل معرفت»
***
قابوس نامه، عیاران و جوانمردان را در کنار هم ذکر کرده و درباره ی اوصافشان می نویسد:
…عیاری آن بود که او را از آن چند گونه هنر بود: یکی آنکه دلیر و مردانه و شکیبا بود به هر کاری و صادق الوعد و پاک عورت و پاک دل بود و زیان کسی به سود خویش نکند و زیان خود از دوستان روا دارد و بر اسیران دست نکشد و اسیران و بیچارگان را یاری کند و بد بدکنان از نیکان بازدارد و راست شنود چنان که راست گوید و داد از تن خود بدهد و بر آن سفره که نان خورد بد نکند و نیکی را به بدیمکافات نکند و از زنان ننگ دارد و بلا را راحت ببیند.
***
«تربیت پهلوانی» نوشته ی «اسماعیل شفیعی سروستانی» اثری متفاوت از میان آثار این نویسنده است. نویسنده در این کتاب، به تعریف پهلوان و قهرمان در ایران زمین پرداخته است و از عهد باستان، اصول پهلوانی را در ایران بیان کرده است و سپس به بررسی ملاکهای پهلوانی پس از ورود اسلام به ایران می پردازد و ثابت می کند که اسلام نیز آئین پهلوانی ایرانیان را تایید می کرد.
پس از آن، تاریخی از ورزش پهلوانی پس از عصر جدید نوشته شده و علل ضعف دیدگاه ها و آئین ها مورد نقد و بررسی قرار گرفته است. شفیعی سروستانی، آغاز افول ورزش پهلوانی در ایران را با این جمله شروع می کند: «با توپ شروع شد» و در ادامه به تاثیر آئینهای جدید ورزشی در آئین پهلوانی و جوانمردی پرداخته است.
این کتاب در سال 1387 نخستین بار به چاپ رسید.