شوالیه‌های معبد

توضیحات

مجامع مخفی

*****

فراماسونری موضوعی است که قرنها بر سر آن بحثهای بسیار وجود داشته است و طی دو قرن گذشته «فراماسونری» از جالب توجه ترین پدیده ها بوده و طبیعتاً به دلیل ویژگی های محرمانه و مرموزش توجه بسیاری را به خود جلب کرده است.

برخی آن را به جنایات و اعمال خلاف عرف متهم نموده اند. منتقدان بسیاری به جای تلاش جهت فهم «سازمان برادری» و نقد بی طرفانه، به دشمنی با آن برخاسته اند. از آن سو نیز ماسونها در برابر اتهامات بر نفوذ پنهانی خود افزوده و ترجیحاً خود را به صورت نهادهای اجتماعی- که البته این گونه نیستند- معرفی کرده اند.

کتاب شوالیه های معبد، ترجمه کتاب ارزشمند هارون یحیی نویسنده ترک است و عنوان اصلی آن «فراماسونری جهانی» می باشد.

«فراماسونری جهانی» نقادانه به بررسی ریشه های فراماسونری و اهداف و فعالیتهای آن می پردازد. در این کتاب خواننده خلاصه ای از نبرد ماسونها علیه مذاهب توحیدی در طول تاریخ را مطالعه خواهد نمود. ماسونها نقش مهمی در بیگانه سازی ملل اروپایی از مذهب و مأنوس ساختن آنها به فلسفه ماده انگاری و انسان محور بازی کرده اند.

نویسنده این کتاب 184 صفحه ای، درباره فلسفه فراماسونری می گوید، خاستگاه الحادی فراماسونری اصول اعتقادی الحادی است. مفاهیم و علائم پنهان آن، این موضوع را مورد تأیید قرار می دهند. به همین سبب اصول آن با مذاهب توحیدی در تعارض است.

«مایکل هاوارد»، مورخ آمریکایی در نوشته محرمانه ای که مخصوص ماسونهای عالی رتبه است می نویسد:
چرا مسیحیت منتقد فراماسونری است؟ پاسخ این سؤال در «رموز» فراماسونری نهفته است. اگر این رموز در دسترس عموم قرار گیرد برای کسانی که از فلسفه آن مطلع نیستند قابل درک نخواهد بود. در حقیقت احتمال اینکه بسیاری از اعضای لژها نیز معنای رموز را درک کنند پایین است….

نمونه ای از یک لژ ماسونی: باشگاه آتش دوزخ (the hell- fire club)
«دنیل ویلنز» نویسنده ماسون، ساختار ماسونی و ضد دینی این باشگاه را در مقاله خود با نام «باشگاه آتش دوزخ، روابط جنسی، سیاست و مذهب در قرن هجدهم در انگلستان» شرح می دهد. در زیر بخش های جالبی از مقاله که در نشریه نوسیس به چاپ رسیده است می آید:
در دوران سلطنت جرج سوم در انگلستان، در شبهای مهتابی می شد اعضای عالی رتبه حکومت عالی جناب، متفکران و هنرمندان صاحب نفوذ را در حالی که با قایق به سمت بالای رودخانه تمز، به سمت صومعه ای خرابه نزدیک ویکام می رفتند دید.
آنها در آنجا در طنین زنگ دنیایی ناقوس دیر، ملبس به لباس راهبه ها، به هر نوع فسادی مشغول می شدند و تشریفات «قداس سیاه*» را اجرا می نمودند و با پایان یافتن عنادات اهریمنی شان، برای طرح ریزی سیاستهای امپراطوری بریتانیا راهی می شدند…

صفحه 9-158کتاب

پی نوشت:
* در شیطان پرستی این نام به مراسمی اطلاق می شود که در روز شنبه اجرا شده و تقلید تمسخرآمیزی است از عشاء ربانی مسیحیان که در آن تشریفت شهوانی به اجرا در می آید. در این مراسم به عیسی (ع) دشنام می دهند و شیطان را می پرستند.