چشم به راه! مبانی و کارکردهای انتظار

توضیحات

کتاب چشم به راه: مبانی و کارکردهای انتظار نوشته‌ی ابراهیم شفیعی سروستانی جلد سوم از مجموعه «فرهنگ مهدویت و انتظار»، با توجه به اهمیت موضوع انتظار و وظایف منتظران، از ابعاد مختلف مفهومی، اعتقادی و کارکردی، این موضوع را بررسی و دیدگاه‌ها و رویکردهای مختلفی که در این زمینه وجود دارد، را بیان کرده است.

مجموعه «فرهنگ مهدویت و انتظار» را می‌توان اولین گام در راستای افزایش و ارتقای «دانش مهدوی» عموم علاقه‌مندان منتظر دانست. مجموعه‌ای که اصلی‌ترین سرفصل‌هایش دربردارنده ملزومات دانستن و پیوند خوردن با مهدویت است و شما را از مطالعات پراکنده و متکثر دور می‌کند.

«انتظار» در لغت به معنای چشم‌ داشتن به یک تحول، یک رویداد خوب و یک گشایش یا چشم به راه بودن آینده‌ای مطلوب، عزیزی سفر کرده، آمدن انسانی دست‌گیر و… است. به این معنا، انتظار مفهومی است که با نهاد همه انسان‌ها عجین شده است و می‌توان گفت همه انسان‌ها به نوعی منتظرند. به بیان دیگر، انتظار یا امید به آینده، همزاد انسان است و اگر امید به آینده را از او بگیرند، سرنوشتی جز سکون، رکود، مرگ و تباهی نخواهد داشت.

با توجه به اهمیت و نقش اساسی امید به آینده و انتظار فرج در زندگی افراد، مذهب اسلام سعی بر این داشته تا با تقویت این روحیه، تلاش و سرزندگی مسلمانان را در جوامع اسلامی به نهایت درجه رسانده و آن‌ها را در هر زمان، پویا و پایدار نگه دارد.

انتظار ظهور امام زمان (ع) کامل‌ترین و بارزترین مصداق امید به آینده و انتظار فرج است که در آموزه‌های شیعی به طور خاص به آن پرداخته شده است. این انتظار، در سازندگی، پویایی و اصلاح فرد و جامعه در زمان غیبت، نقش مهمی دارد. اگر انسان منتظر به وظایفی که برای او شمرده شده است، عمل کند، به الگوی مطلوب انسان دین‌دار دست می‌یابد و از جایگاه و مرتبه والایی برخوردار می‌شود. به عبارت دیگر، انسان منتظر با رعایت همه شرایط انتظار به شأن و منزلت مورد انتظار دین اسلام می‌رسد و به بالاترین نقطه کمال دست می‌یابد.

در این اثر رویکردهای گوناگون در این زمینه به ویژه رویکرد امام خمینی تجزیه و تحلیل شده تا در نهایت، شما به شاخصه‌های یک دیدگاه معتدل و در عین حال، همه جانبه‌نگر در زمینه انتظار امام عصر (ع) دست یابید.

در بخشی از کتاب چشم به راه: مبانی و کارکردهای انتظار می‌خوانیم:

در پانزده خرداد 1342، حرکتی در کشور آغاز شد که مبدأ تحولی شگرف در زندگی اجتماعی فرهنگی مردم مسلمان ایران بود و پس از پانزده سال، به مهم‌ترین تحول اجتماعی سیاسی قرن بیستم تبدیل شد. آنچه این حرکت را تا این اندازه تحول‌ساز و اثرگذار کرد، رهبری رادمردی بود که با پشتوانه‌ای عظیم و غنی از فرهنگ و معارف اسلام ناب محمدی در ورای همه جریان‌های فکری حاکم بر کشور، به هدایت این حکومت پرداخت.

بی‌تردید، باید گفت که سرزمین دلاورپرور ایران در تمامی دوران حیات خود، رهبری به این عظمت که هم بتواند با تسخیر قلوب مردم، مهم‌ترین تحول معنوی را در کشور ایجاد کند و هم با اقتدار تمام، کشور را در توفان سهمگین توطئه، تجاوز و خیانت، به بهترین شکل، راهبری و هدایت کند، به خود ندیده است. امروز با گذشت سه دهه از پیروزی انقلاب اسلامی، جامعه ما بیش از هر زمان دیگری نیازمند شناخت خطوط اصلی حرکت حضرت امام خمینی (ره) و مبانی فکری ایشان است. توجه به آن اصول و مبانی می‌تواند انقلاب اسلامی را در صراط مستقیم حفظ کند و آن را از آسیب‌ها در امان بدارد.

با بررسی اندیشه‌ها و آثار مکتوب حضرت امام خمینی (ره) و همچنین رهنمودهای ایشان در سال‌های پیش و پس از پیروزی انقلاب اسلامی به روشنی می‌توان دریافت که باور مهدوی و فرهنگ انتظار جایگاه و نقش برجسته‌ای در اصول و مبانی فکری آن رهبر فرزانه داشته و حرکت سیاسی ایشان به شدت متأثر از این باور و فرهنگ بوده است.