توضیحات

معرفی و بیان نقش زنان حاضر در کربلا

*****

عبدالله بن الحسن از مادرش فاطمه بنت حسین (ع) روایت می کند که گفت:

غارتگران به خیمه ی ما آمدند، ان گاه که من دختر بچه ای بودم و خلخالی از طلا به پا داشتم. مردی خلخال را از پایم در آورد و گریه می کرد. گفتم: ای دشمن خدا چرا گریه می کنی؟ گفت: چرا گریه نکنم در حالی که دختر رسول خدا (ص) را غارت می کنم. گفتم: غارت نکن. گفت: ترسم اگر من غارت نکنم دیگری بیاید و بگیرد.

فاطمه گوید: همه چیز را به غارت بردند، حتی پارچه های سرما را بردند.

در حیاة الحسین (ع) آمده است: پس از شهادت امام حسین (ع) سپاه کوفه، به خیمه ها حمله کرده، ضمن به آتش کشیدن آنها، هر چه در خیمه ها بود غارت کردند و از گوش ها و پاهای اطفال گوشواره و خلخال بیرون آوردند.

از فاطمه صغری دختر امام حسین (ع) نقل شده است که پس از شهادت امام (ع)، یکی از سواران سپاه عمر سعد به طرف او که جلوی یکی از خیمه ها ایستاده بود حمله ور می شود و با نیزه به او ضربتی می زند که بر زمین خورد، آنگاه گوشواره از گوشش می کند و خون جاری می شود.

در عوالم الامام الحسین (ع) این مطلب درمورد امّ کلثوم (ع) ذکر شده است.

***

«زنان عاشورایی» بیانی تاریخی- روایی از واقعه ی عاشورا است که با رویکردی خاص به آن نگریسته است. شاید در مقاتل و کتابهای مختلف، درباره ی سید شهیدان، امام حسین (علیه السلام) و یاران ایشان، و نحوه ی شهادت ایشان خوانده اید ولی در پشت میدان کربلا، و در جایی که با نام «خیمه ها» از آن یاد می کنیم، زنانی بودند که شاید بدون آن ها، نخل کربلا، به ثمر نمی رسید.

ماجرای این کتاب، درباره ی نقش آفرینی موثر زنان در کربلا و پس از واقعه است. سه فصل این کتاب، «حضور زنان در حماسه عاشورا»، «نقش زنان در نهضت عاشورا و چگونگی ادامه رسالت» و «تاثیر نهضت امام حسین بر زنان غیر حاضر در کربلا و ادامه رسالت» است.