دعوت به او! بایسته‌های گسترش فرهنگ مهدویت

توضیحات

کتاب دعوت به او: بایسته‌های گسترش فرهنگ مهدویت نوشته‌ی ابراهیم شفیعی سروستانی جلد ششم از مجموعه «فرهنگ مهدویت و انتظار»، مهمترین ملزومات تبلیغ، ترویج، آموزش، پژوهش و برنامه‌سازی رادیویی و تلویزیونی در حوزه مهدویت و انتظار را بیان و راهکارهایی برای نهادینه‌سازی و گسترش این فرهنگ در جامعه اسلامی ایران ارائه شده است.

می‌توان گفت مجموعه «فرهنگ مهدویت و انتظار» نخستین گام در جهت افزایش و ارتقای «دانش مهدوی» عموم علاقه‌مندان منتظر است. مجموعه‌ای که مهم‌ترین سرفصل‌هایش ملزومات دانستن و پیوند‌ خوردن با مهدویت را در خود دارد و شما را از مطالعات پراکنده و متکثر بی‌نیاز می‌کند.

در کتاب دعوت به او با بیان اصلی‌ترین بایدها و نبایدهای تبلیغ و ترویج فرهنگ انتظار و تعیین راهکارهایی برای نهادینه‌سازی و گسترش هر چه بیشتر این چنین فعالیت‌ها، بعضی از آسیب‌ها و آفت‌هایی که فعالیت‌های تبلیغی، ترویجی، آموزشی، پژوهشی و رسانه‌ای در حوزه مهدویت را تهدید می‌کند بررسی کرده‌ است.

با افزایش اقبال و توجه عمومی به موضوع مهدویت و انتظار از اواخر دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد به این سو، فعالیت‌های آموزشی، پژوهشی، تبلیغی و ترویجی نیز در این حوزه رشد روزافزونی داشته و مؤسسات و مراکز متعددی در سرتاسر کشور در این زمینه شروع به فعالیت نموده‌اند. رسانه‌های نوشتاری، شنیداری و دیداری و همچنین پایگاه‌ها و شبکه‌های اطلاع‌رسانی نیز به تدریج به این موضوع توجه کرده و در فاصله زمانی کوتاهی محصولات رسانه‌ای مهدوی متعدد و متنوعی تولید و عرضه شده‌اند.

رشد شتابان فعالیت‌های مهدوی در کشور، از یک سو امیدوار کننده، شوق‌آفرین و نویدبخش است و این امید را در قلب‌ها زنده می‌کند که با افزایش اقبال عمومی به موضوع مهدویت و انتظار، به تدریج زمینه برای ظهور امام مهدی (ع) فراهم می‌شود. اما این اتفاق از سویی دیگر، نگران کننده و هشدار دهنده است؛ زیرا فعالیت‌های آموزشی، پژوهشی، فرهنگی، تبلیغی و ترویجی در حوزه مهدویت و انتظار اگر بدون توجه به بایسته‌ها و حساسیت‌های خاص این حوزه باشد، می‌تواند در دراز مدت موجب ایجاد نگرش‌های انحرافی (افراطی و تفریطی) و حتی ناامیدی و دلسردی مردم نسبت ظهور امام مهدی (ع) گردد.

در بخشی از کتاب دعوت به او: بایسته‌های گسترش فرهنگ مهدویت می‌خوانیم:

شناخت دوستان و دشمنان اهل ایمان، مقدمه دل بستن و درآویختن به یکی و بیزاری جستن و دوری گزیدن از دیگری است. از این‌ رو، برای همه کسانی که خواهان هدایت و رستگاری‌اند به ویژه برای کسانی که سر در گرو ولایت آخرین امام از سلسله اولیای خدا، حضرت مهدی (ع) دارند، دوست‌شناسی و دشمن‌شناسی ضروری است. اینان تا ولایت مهدوی را که استمرار ولایت الهی، ولایت محمدی و ولایت علوی است، چنان‌که باید، نشناسند و از کسانی که در تقابل با جریان ولایت مهدوی هستند، شناخت جدی نداشته باشند، نمی‌توانند آنچنان که شایسته است، به ریسمان ولایت مهدوی درآویزند و از دشمنان این ولایت بیزاری جویند.

با توجه به آنچه گفته شد، مبلّغان و مروّجان فرهنگ مهدوی باید همه تلاش خود را برای شناخت توطئه‌ها و نقشه‌هایی که در عصر حاضر، نظریه‌پردازان، استراتژیست‌ها و سیاست‌مداران غربی برای مقابله با اصول‌گرایی اسلامی و به زیر سلطه درآوردن کشورهای اسلامی می‌کشند، به کار بندند. آنان باید با جریان‌های خطرناک و سلطه‌طلبی چون «مسیحیت صهیونیستی» که امروزه با حاکمیت در کاخ سفید در پی نابودی همه کشورهای اسلامی و گسترش نفوذ اسراییل در قلمرو مقدس مسلمانان است، بیش از پیش آشنا شوند.