استراتژی انتظار

در عصر جدید، معنی جدید و گسترده‌تری از استراتژی عرضه شده است؛ چنان‌که، از انحصار ادبیات نظامی خارج شده و پهنه‌های سیاسی و اقتصادی را هم دربر گرفته است. امروزه از استراتژی، به عنوان «علم ایجاد هماهنگی و همکاری بین طرح‌های اقتصادی و سیاسی و نظامی در سطح دولت یا بین چند دولت و به کار گرفتن کلّیهٔ امکانات برای دست‌یابی به اهدافی خاص» یاد می‌شود. به عبارت دیگر، استراتژی، هنر توزیع و به کارگیری همه عِدّه و عُدّهٔ موجود برای نیل به هدفی کلان است و مسائل گوناگونی را در بر می‌گیرد. از ساده‌ترین مسائل امنیتی تا تحقّق یک امپراتوری و حکومت یکپارچهٔ جهانی. به همین دلیل هم و برای آنکه معنی و مفهوم دیگری متبادر به ذهن خواننده نشود، از ترجمهٔ اصطلاح (استراتژی) و ذکر معادل فارسی آن خودداری شده است. این اثر حاوی طرح کلان و استراتژیک نیست؛ بلکه با توجّه به موضوع ومفهوم «مهدویّت وانتظار» که با ظرفیّت وجایگاه خاصّ شیعی خود، از استعداد ویژه‌ای برای تبدیل شدن به یک «استراتژی کلان» برخوردار است، سعی در تذکر اهمّیت این موضوع در امر هدایت عمومی جامعهٔ ایرانی پس از انقلاب اسلامی دارد. در جلد اوّل این اثر، نگارنده از دریچهٔ «باور مهدوی»، سعی در عرضهٔ تحلیلی کلّی از اوضاع اجتماعی و فرهنگی ایران (طی دو دهه اوّل) دارد تا پس از آن، از لابه لای این اندیشه (و با توجّه به شرایط ویژه تاریخی عصر حاضر) زمینه‌های گفت‌وگو از «استراتژی انتظار» را فراهم آورد.